Νότιο Πήλιο
Διάσχιση Τισαίου όρους

Κείμενο, φωτογραφίες και βίντεο: Τ. Αδαμακόπουλος

Η διάσχιση της κορυφογραμμής του Τισαίου όρους είναι η πιό άγρια αλλά και η πιο εντυπωσιακή πορεία στο Πήλιο.

Η κατεύθυνση της διάσχισης είναι προτιμότερο να γίνει από τα ανατολικά προς τα δυτικά. Στην κατεύθυνση αυτή, η εκκίνηση θα γίνει από την περιοχή του παραθαλάσσιου συνοικισμού Μαραθιάς και προορισμός μας θα είναι το ξωκλήσι της Παναγίας. Προφανώς πρέπει να προβλέψουμε τρόπο ανάκτησης του οχήματος που αφήσαμε στο Μαραθιά ή άλλο τρόπο μετακίνησης.

Η διάσχιση του Τισαίου όρους ξεκινά από χωματόδρομο, κοντά στον πολύ μικρό παράκτιο συνοικισμό του Μαραθιά, όπου το καλοκαίρι είναι διαθέσιμες λίγες εξυπηρετήσεις. Ο χωματόδρομος κάνει λίγους ελιγμούς στην πλαγιά και μετά τραβερσάρει προς τα ανατολικά. Μετά από 1890 μ. απόσταση (και μόλις 230 μ. από μεγάλη δεξαμενή, σε στροφή του δρόμου) διακρίνουμε στα δεξιά πλατύ μονοπάτι.

Το μονοπάτι (στην πραγματικότητα, διαβρωμένο δρομάκι) ανηφορίζει απότομα στην πλαγιά και τελειώνει μετά από 660 μ. σε μικρό πλάτωμα. Ήδη μέχρι εδώ, μας συνοδεύουν αραιά προρτοκαλί σημάδια σε δέντρα. Από εδώ μπαίνουμε σε βραχώδες πεδίο, όπου τα πορτοκαλί σημάδια υποδεικνύουν τον πιο βατό άξονα. Σε συνδυασμό με ένα μόλις διακρινόμενο κατά τόπους ίχνος του μονοπατιού, τα σημάδια μας οδηγούν σε ωραίο λιβάδι με μεγάλους πεσμένους κορμούς. Ωραία θέα προς τις ανατολικές παραλίες.

Από το λιβάδι, το μονοπάτι, σαφέστερο και καλά σημαδεμένο με κόκκινα σημάδια, μπαίνει σε μια ζώνη ψηλών πλατύφυλλων θάμνων. Η γενική κατεύθυνση της πορείας είναι προς την κορυφή Φλόκα (547 μ.) και το μονοπάτι οδηγεί άμεσα προς εκεί, με πολύ μικρούς ελιγμούς. Φτάνουμε εύκολα στην κορυφή (τριγωνομετρικό, πεσμένος ανεμολογικός ιστός και μικρή περίφραξη). Εντυπωσιακή θέα προς κάθε πλευρά. Από τη Φλόκα, η συνέχεια της πορείας πάνω στην κόψη της κορυφογραμμής είναι πιο απαιτητική: δεν υπάρχει σήμανση, ούτε ίχνος μονοπατιού και το πεδίο είναι βραχώδες, αν και όχι δύσκολο ή εκτεθειμένο. Κατεβαίνουμε σε διάσελο ανάμεσα στη Φλόκα και τον Εύζωνα και ανηφορίζουμε προς τον Εύζωνα, περνώντας από μια ενδιάμεση κορυφούλα. Η τελική ανάβαση προς τον Εύζωνα γίνεται σε μια πολύ επικλινή βραχώδη πλαγιά, όπου εκμεταλλευόμαστε τα σπασίματα των λεπιών του ασβεστόλιθου, που χάρη στην θραύση του αντίκλινου έχουν αφήσει σειρές "πατημάτων".

Η στέψη της κορυφής Εύζωνας (τριγωνομετρικό, 644 μ.) είναι πλατύτερη της Φλόκας. Η θέα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακή: βλέπουμε όλα τα βουνά της Στερεάς Ελλάδας και της Εύβοιας, το Πήλιο και τον Όλυμπο. Το πρώτο μέρος της κατάβασης είναι εξίσου περιπετειώδες με την ανάβαση, αν και σε πιο βατό πεδίο. Κάνουμε ελιγμούς στη δεξιά πλευρά της κόψης, αναζητώντας το πιο βατό διάδρομο. Περνάμε από μικρή φυσική στέγη και φτάνουμε στο οριζόντιο μέρος της ράχης, στοχεύοντας ένα διπλό "κούκο" με πορτοκαλί σημάδια. Πάνω στη ράχη, που είναι εξαιρετικά πετρώδης, ακολουθούμε κυρίως τα πορτοκαλί σημάδια, που δυστυχώς είναι κάπως αραιά. Σταδιακά, ο ντορός της πορείας αρχίζει να διακρίνεται στο έδαφος και μας φέρνει σε μεγάλο λιβάδι, τη Λάκκα Καρατάσου. Από εδώ, η σήμανση - το μονοπάτι εξακολουθεί να είναι μόλις ορατό - μας φέρνει σε επίμηκες λιβάδι με μεγάλη γκορτσιά.

Από το λιβάδι, ξεκινά καλό μονοπάτι, που σταδιακά γίνεται καλύτερο και έχει καλή σήμανση με κόκκινα σημάδια. Το μονοπάτι κατηφορίζει με ελιγμούς μια πλαγιά με πυκνή και ψηλή βλάστηση μεσογειακών θάμνων και μας φέρνει στον επαρχιακό δρόμο Αργαλαστή-Τρίκερι, ακριβώς λίγο ψηλότερα από το ξωκλήσι της Παναγίας. Η διαδρομή είναι σημασμένη με πορτοκαλιά σημάδια στο μεγαλύτερο μήκος και κόκκινα από τη Λάκκα Καρατάσου μέχρι την Παναγίτσα. Καθώς ούτε η σήμανση, ούτε το ίχνος του μονοπατιού είναι ασφαλή, η καλή ορατότητα είναι απαραίτητη συνθήκη για αυτήν την πορεία. Φυσικά, δεν θα βρούμε πουθενά νερό.

Το μήκος της πορείας είναι 8.9 χλμ. Μια ομάδα εξοικειωμένη με το ασβεστολιθικό πεδίο των Ελληνικών βουνών θα κάνει 4 με 5 ώρες.