O22 Ελικώνας-Αγία Άννα

Κείμενο και φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος

Το σκέλος του Ο22 από το χωριό Ελικώνας (παλιά Ζερίκι) έως την Αγία Άννα είναι μια αρκετά μεγάλη πορεία 12 χλμ και 5 ωρών που δρασκελίζει τον όγκο Μεγάλη Λούτσα, από το διάσελο Κιάφα Μέλισσα, το χαμηλότερο σημείο του κεντρικού όγκου του βουνού.

Η διαδρομή ακολουθεί το παλιό μονοπάτι ανάμεσα στα δυο χωριά, που συνιστούσε και τη συντομότερη βατή οδό: καθότι οι λεκάνες του Ζερικιού και των Κούκουρων - για να θυμηθούμε τα παλιά ονόματά των χωριών, τα οποία χρησιμοποιούν όλοι οι ντόπιοι ακόμα και σήμερα - χωρίζονται από μεγάλους και απόκρημνους όγκους, οι εναλλακτικές οδοί είναι οι πολύ μακρύτεροι δρόμοι μέσω Κυριακίου και Αγίας Τριάδας, οδεύσεις από τις οποίες περνά και το σημερινό οδικό δίκτυο.

Η διαδρομή ξεκινά από κέντρο του χωριού Ελικώνας (κρήνη με νερό στην πλατεία), κατηφορίζει προς το μικρό μουσείο Αγροτικής Οικονομίας Ελικώνα, περνά από το χορταριασμένο γήπεδο και τα τελευταία σπίτια και μπαίνει στο ελατόδασος. Πολύ σύντομα, αφήνουμε τα τοπικά κτηνοτροφικά μονοπάτια και ανηφορίζουμε σε βραχώδες πεδίο, με πολύ αχνό μονοπάτι, που το εντοπίζουμε αποκλειστικά χάρη στην πυκνή σήμανση. Κατά τόπους το πεδίο είναι χωμάτινο και το μονοπάτι σαφέστερο.

Περνάμε κάτω από την εκκλησία του Αγίου Πέτρου και το κοντινό Kατασκηνωτικό κέντρο Παλιομηλιά και φτάνουμε σε διακλάδωση με την επισήμανση "Σπηλιά του Πλούτου". Διαβάστε μια περιγραφή της παράκαμψης στο εντυπωσιακό αυτό σπήλαιο στην περιγραφή της διαδρομής του Ελικώνα Ελικώνας-Αγία Άννα.

Μετά τη Σπηλιά του Πλούτου, συνεχίζουμε στο Ο22 και φτάνουμε στο διάσελο ανάμεσα στους όγκους Κορομηλιά και Μεγάλη Λούτσα. Μέχρι εδώ η σήμανση είναι αυτοσχέδια αλλά πυκνή και συνεπής.

Τέμνουμε το χωματόδρομο και ξεκινάμε μια ανηφορική τραβέρσα προς τα αριστερά, με προορισμό την καρστική ύφεση Κιάφα Μέλισσα. Η πορεία μέσα στο δάσος είναι ευχάριστη και το μονοπάτι είναι σαφές και καλά σημαδεμένο. Πλησιάζοντας στην Κιάφα Μέλισσα περιτρέχουμε 2-3 μεγάλες δολίνες, όλες με καλλιεργητικές διαμορφώσεις και άφθονα ημιάγρια καρποφόρα, σημάδι της παλιάς αξιοποίησης του τόπου.

Από το διάσελο, αρχίζουμε μια μεγάλη κατάβαση προς τη λάκκα Λούτσα, έχοντας συνεχώς απέναντί μας το βλοσυρό όγκο της Παλιοβούνας, της ψηλότερης κορυφής του Ελικώνα. Το μονοπάτι είναι ασαφές έως και ανύπαρκτο, αλλά η σήμανση βοηθά στην τήρηση της πορείας, που είναι αρκετά περίπλοκη και με αρκετές αλλαγές κατεύθυνσης. Στην αρχή της κατάβασης, συναντάμε πινακίδα που επισημαίνει διακλάδωση προς "Πηγάδι". Φτάνουμε τελικά στη λάκκα Λούτσα και την περιτρέχουμε από τα αριστερά, καταλήγοντας στον άσφαλτο Αγίας Άννας-Κυριακίου.

Λίγες δεκάδες μέτρα πιο κάτω, μπαίνουμε σε δρομάκι και αμέσως σε μονοπάτι που με εναλλαγές βατότητας μας φέρνει στον άξονα του παλιού ημιονικού δρόμου Αγίας Άννας-Αρβανίτσας. Θα επωφεληθούμε ενός τμήματος εντυπωσιακού πλάτους πάνω στον παλιό αυτόν άξονα, μέχρι μεγάλη δεξαμενή ποτισμού των κοπαδιών. Από εδώ, θα ξαναμπούμε σε κτηνοτροφικά μονοπάτια μέχρι να συγκλίνουμε με τον άσφαλτο. Το τελευταίο αυτό τμήμα δεν έχει τόσο συνεπή σήμανση, η τήρηση της πορείας είναι ωστόσο μάλλον ασφαλής. Ακολουθούμε τον άσφαλτο για 2 χλμ μέχρι το κέντρο της Αγίας Άννας.