Ζήρεια

Γκούρα-Φαρμακίλα-κορυφή Ζήρειας

Κείμενο και φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος

Ενώ η βορεινή πλευρά της Ζήρειας έχει φορτωθεί με όλα τα σύγχρονα "ορεινά" αξεσουάρ - 2 καταφύγια, χιονοδρομικό, σαλέ, άσφαλτο και πολύ κίνηση - η νότια όψη είναι ακόμα άθικτη και έρημη. Ο μοναδικός δρόμος που μπαίνει στο βουνό παρεκλίνει μπροστά στις βλοσυρές γκρεμίλες των κορυφών.

Από τη Γκούρα, χωριό με διττό προσανατολισμό, ορεινό και καμπίσιο, ξεκινούσαν παλιότερα 2-3 μεγάλα μονοπάτια, που έφταναν στο μεγάλο εσωτερικό οροπέδιο της Σκαφιδιάς και συνέχιζαν προς τα πλούσια βοσκοτόπια των κορυφών. Το κυριότερο από τα μονοπάτια αυτά έχει ενταχθεί στη διαδρομή Γκούρα-Φαρμακίλα-κορυφή Ζήρειας, που καταλήγει στο ψηλότερο σημείο του βουνού.

Η διαδρομή ξεκινά από τη Γκούρα και ανηφορίζει τα δρομάκια του οικισμού μέχρι το γήπεδο, όπου μπαίνουμε σε χωματόδρομο. Σε 630 μ. συναντάμε την αρχή του καλά επισημασμένου και πολύ καθαρού μονοπατιού, που ανηφορίζει, αλλού ομαλά και αλλού απότομα μέσα σε ψηλό ελατόδασος. Φτάνουμε στη ράχη του πρώτου όγκου και κατηφορίζουμε προς τη Σκαφιδιά. Η θέα από τη ράχη είναι χορταστική.

Μπαίνουμε σε μια μεγάλη ελαφρά επικλινή έκταση. Τέμνουμε το δρόμο και συνεχίζουμε σε αχνό μονοπάτι (καλή σήμανση) και μετά δρομάκι. Αφήνουμε το δρομάκι και τέμνουμε τον άξονα της ρεματιάς της Φαρμακίλας, που εδώ είναι μια ρηχή χαλικόστρωτη κοίτη.

Συνεχίζουμε σε στενό αλλά σαφές και καλά σημασμένο μονοπάτι, που κάποια στιγμή ανηφορίζει κάθετα την απότομη πλαγιά. Φτάνουμε έτσι στην πρώτη πηγή, τη Λαϊλέκα, εξοπλισμένη με ποτίστρα (το νερό είναι λιγοστό, ωστόσο). Συνεχίζουμε σε καλό μονοπάτι, περνώντας κάτω από τους γκρεμούς του Προφήτη Ηλία και σε λίγο φτάνουμε στη δεύτερη ποτίστρα, τον Κορυτάκο. Από εδώ ξεκινά μια σειρά λιβάδια, που μας φέρνουν μέχρι τη ράχη που ενώνει τον Προφήτη Ηλία με την κορυφή της Ζήρειας. Εδώ συναντάμε δρομάκι, μάλλον αδιάβατο από οχήματα, που ανηφορίζει προς την κορυφή. Ακολουθούμε για λίγο το δρόμο και μετά συντομεύουμε μια σειρά ελιγμών με τη βοήθεια μικρών μονοπατιών. Ξανασυνατάμε το δρομάκι και το αφήνουμε στην νότια ράχη της κορυφής, την ασαφή ακμή της οποίας θα ακολουθήσουμε για να φτάσουμε στο ψηλότερο σημείο.

Όλη η πορεία είναι καλά σημαδεμένη με κόκκινα σημάδια και τετράγωνα ταμπελάκια σε στηρίγματα από μπετόβεργες. Τα σημάδια έχουν υποστεί φθορά από τις καιρικές συνθήκες, αλλά εξακολουθούν να υποδεικνύουν αποτελεσματικά το δρόμο.