Η Άγρια Πάρνηθα

Κόψη Φλαμπούρι

Κείμενο και φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος

Η Κόψη του Φλαμπουριού είναι η πιο δύσκολη αλλά και η πιο εντυπωσιακή στην Πάρνηθα, και η μόνη που προσφέρει την αίσθηση του μεγάλου βουνού. Απότομη, κουραστική, εκτεθειμένη, σε 3 σημεία περισσότερο μια σύντομη εύκολη αναρρίχηση παρά περπάτημα, η Κόψη του Φλαμπουριού ξεδιπλώνει το ορεινό τοπίο της καρδιάς του βουνού με την ταχύτητα ασανσέρ.

Αν έχει κανείς ευχέρεια με το βουνό και γερά ποδάρια, είναι η πρώτη διαδρομή που πρέπει να κάνει στην Πάρνηθα. Αλλιώς, είναι οπωσδήποτε η τελευταία: όταν έχει κάνει κανείς όλες τις άλλες πορείες, μένει η πεμπτουσία της Πάρνηθας, η κόψη του Φλαμπουριού.

Η Κόψη του Φλαμπουριού ξεκινά από τον τελευταίο (ψηλότερο) δρόμο των Θρακομακεδόνων, την οδό Ημαθίας, λίγο πριν συναντήσει την οδό Φλωρίνης. Μπαίνουμε σε οικόπεδο με πεύκα και μεταλλική κόκκινη πόρτα. Στα πρώτα 150m δεν υπάρχουν σημάδια, αλλά ακολουθούμε τα κενά της βλάστησης κρατώντας αριστερά μας την απόκρημνη ακμή της Χούνης. Σε λίγο συναντάμε τα πρώτα Μπλε Σημάδια, που θα μας συνοδεύσουν, όχι πολύ πιστά είναι αλήθεια, μέχρι την κορυφή Φλαμπουράκι, μαζί με σποραδικά (αλλά τοπικά πιο συνεπή) Κόκκινα Σημάδια, που στα τρία αναρριχητικά περάσματα σημεία υποδεικνύουν ισάριθμες ευκολότερες παρακάμψεις. Στα τρία περάσματα, τα Μπλε Σημάδια είναι πολύ πυκνά.

Ανεβαίνουμε την απότομη πλαγιά, που κάθε τόσο έχει έναν ώμο ή μια σέλα. Από τους ώμους αυτούς συνήθως ξεκινά ένα δύσβατο πέρασμα που οδηγεί, μέσα από τον κάθετο κόσμο των ορθοπλαγιών του Φλαμπουριού, στα λούκια και τα ζωνάρια. Στα δύσβατα αυτά λημέρια κυκλοφορούν απρόσιτα και ανενόχλητα τα κρητικά αγριοκάτσικα που απελευθερώθηκαν από το εκτροφείο θηραμάτων στο Παλιοχώρι, στην κορύφωση της μεγάλης πυρκαγιάς του 2009. Το πρωί, τα ζώα μετακινούνται σε μικρές ομάδες και, παρόλη την εξοικείωσή τους με τους βραχότοπους, ρίχνουν λίγες πέτρες, αρκετές για να προδώσουν την κίνησή τους μέσα στην απόλυτη ηρεμία της κοιμισμένης Χούνης. Επίσης, με λίγο περισσότερη τύχη (οι αναρριχητές είναι σπανιότεροι από τα αγριοκάτσικα στην Ελλάδα), μπορεί να δούμε στη βάση των ορθοπλαγιών, μια σκοινοσυντροφιά να ετοιμάζεται να ξεκινήσει μια από τις αισθητικές διαδρομές του Κάτω ή του Πάνω Φλαμπουριού. Ένα εργαλείο που είναι σίγουρα χρήσιμο στην ανάβαση αυτή είναι ένα ζευγάρι μικρά κιάλια.

Όλη η ανάβαση γίνεται σε ένα πολύ καλό και καθαρό ασβεστόλιθο, που ωστόσο επιφανειακά είνα ιγεμάρος σχισμές. Το πεδίο αυτό είναι αρκετά κουραστικό, κυρίως επειδή επιβάλει το δικό του βηματισμό και απαιτεί τη συνεχή προσοχή του ορειβάτη. Δεν υπάρχει πραγματικό μονοπάτι, απλά στα πιο ομαλά τμήματα διακρίνεται το ίχνος από μετατοπισμένες πέτρες.

Μετά τα 900μ η κλίση μετριάζεται και σύντομα φτάνουμε στα 1074μ της κορυφής Φλαμπουράκι (σταθμός και σημαία). Εύκολα κατεβαίνουμε την ομαλή βόρεια ράχη και συναντάμε το κύριο μονοπάτι του καταφυγίου Φλαμπούρι (Κίτρινος Κύκλος). Με πολύ καθαρό και εύκολο μονοπάτι φτάνουμε στο καταφύγιο Φλαμπούρι.

Η διαδρομή είναι σημασμένη με τα μπλε και κόκκινα σημάδια που προαναφέραμε. Η υψομετρική διαφορά είναι 525 μ. Μια ομάδα με εμπειρία στον ελληνικό ασβεστόλιθο μπορεί να ανέβει σε 1ω30 έως 2 ώρες.