Ανατολικός Όλυμπος

Γκόλνα-Ενιπέας-Πριόνια

Η διαδρομή από το Λιτόχωρο μέχρι τα Πριόνια μέσω της ράχης της Γκόλνας είναι ένας από τους δύο παλιούς δρόμους σύνδεσης του πεδινού χωριού με τις υδροκίνητες βιοτεχνίες του στις πηγές του Ενιπέα - ο άλλος είναι το μονοπάτι Ζηλνιάς-Χαντόλια-Πριόνια.

Και οι δύο διαδρομές πρέπει να υπερβούν το ύψος των δύο ορθοπλαγιών που απομένουν από τον μεγάλο ασβεστολιθικό όγκο που διέτρησε ο Ενιπέας: έτσι και τα δύο μονοπάτια ξεπερνούν το υψόμετρο των 900 μέτρων στην έξοδο της χαράδρας και ξαναχάνουν ύψος για να συναντήσουν τον άξονα του Ενιπέα. Συμπτωματικά (;) και τα δύο μονοπάτια σκαρφαλώνουν στα 980 περίπου μέτρα και μετά κατηφορίζουν προς τη μονή Αγίου Διονυσίου, πριν ανηφορίσουν ξανά προς τα Πριόνια.

Η διαδρομή ξεκινά από το κέντρο του Λιτοχώρου, ακολουθώντας τις πινακίδες για Αϊ Γιάννη. Βγαίνοντας από τον οικισμό αναζητούμε τις πινακίδες για το Κτήμα Φακή και ακολουθούμε την κατεύθυνση αυτή. Σε διακλάδωση, συναντάμε μεγάλο ξύλινο κιόσκι: στα αριστερά του, δίπλα σε περίφραξη, εντοπίζουμε την αρχή του μονοπατιού προς τη Γκόλνα.

Αμέσως συναντάμε δρόμο, που καταλήγει στο Κτήμα Φακή. Ακριβώς στην πύλη του κτήματος ξεκινά το πολύ καθαρό μονοπάτι προς τη Γκόλνα. Το μονοπάτι κάνει ελιγμούς σε θαμνώνες αειφύλλων πλατυφύλλων με κυρίαρχο το πουρνάρι. Η όδευση του μονοπατιού είναι ισοκλινής και κατά το μεγαλύτερο μήκος του περπατάμε σε σκιά. Κατά τόπους διακρίνουμε - κάπως φθαρμένα - σκαλοπάτια και άλλες διαμορφώσεις βελτίωσης της βατότητας.

Περνάμε από άνοιγμα με εντυπωσιακή θέα στο Λιτόχωρο και στη θάλασσα (παγκάκι). Με λίγους ελιγμούς ακόμα, φτάνουμε στο Λιβάδι της Γκόλνας, που φιλοξενεί ένα ωραίο κιόσκι, το οποίο μαζί με την ωραία θέα συνθέτουν μια πολύ φιλική πρόταση ξεκούρασης. Από εδώ αποκλίνει το καλό και σημασμένο μονοπάτι προς τις θέσεις Ντελή και Τσουκνίδα.

Αφήνοντας το λιβάδι, συνεχίζουμε ΒΔ στο σχεδόν οριζόντιο μονοπάτι προς τη χαράδρα του Ενιπέα. Αμέσως μπαίνουμε σε ψηλή βλάστηση του ορεινού δάσους και σύντομα, την πορεία μας διακόπτει η εντυπωσιακή θέα προς τις κορυφές του Ολύμπου - Μύτικα, Σκολιό και Στεφάνι, ενώ απέναντι υψώνεται η ορθοπλαγιά της Ζηλνιάς.

Σε λίγο το μονοπάτι διακλαδίζεται (ο αριστερός κλάδος ανηφορίζει προς Τσουκνίδα). Συνεχίζουμε ευθεία και κατηφορίζουμε σε ψηλό δάσος, περνώντας από ρεματιές με νερό, μέχρι να φτάνουμε σε νέα διακλάδωση (δεξιά το μονοπάτι κατηφορίζει προς τη θέση Καστάνα, στην κοίτη του Ενιπέα). Στο τμήμα αυτό διατηρούνται σε καλή κατάσταση ξύλινα κάγκελα και σκαλοπάτια.

Η συνέχεια της διαδρομής και μέχρι να φτάσουμε στον Ενιπέα, αν και περιλαμβάνει μερικές σύντομες αναβάσεις, είναι γενικά έντονα κατηφορική και ξεκούραστη. Αγγίζουμε τον Ενιπέα ακριβώς στο γεφυράκι που συνδέει την νότια όχθη με την περιοχή της μονής Αγίου Διονυσίου.

Η διαδρομή προς τα Πριόνια περιλαμβάνει ανεβοκατεβάσματα παράλληλα με τον Ενιπέα - οδεύουμε προς τα ανάντη του ποταμού, συνδευόμενοι από τη μουσική υπόκρουση του ορμητικού νερού. Όπου χρειάζεται, να περάσουμε από την μια όχθη στην άλλη, υπάρχει η σχετική ξύλινη γέφυρα. Στο τμήμα αυτό η πορεία είναι πιο κουραστική λόγω του πετρώδους εδάφους και της ανηφορικής, συνολικά, κίνησης. Όμως, η φυσική ομορφιά και η δροσιά που προσφέρουν τα τρεχούμενα νερά και η βλάστηση μας ανταμείβει για την προσπάθειά μας.

Φτάνουμε στα Πριόνια, όπου χώρος στάθμευσης, εστιατόριο, αναψυκτήριο, πωλητήριο, κρήνες, τουαλέτες και πινακίδες πληροφοριών.

Κείμενο: Κατερίνα Ζαγκαρέτου
Φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος