Βόρειος Όλυμπος

Σαλατούρα-Πυξάρι-Κίτρος
Φλάμπουρο-κατ. Χριστάκη

Η κορυφή του Κίτρου συνδέεται με την περιοχή του καταφυγίου Χριστάκη μέσω της μακριάς ράχης του Φλάμπουρου.

Η ανάβαση από τη ζώνη Σαλατούρα-Πυξάρι προς τον Κίτρο ακολουθεί μια κομψή ράχη, που εκτός της καλής βατότητας προσφέρει συνεχώς ανεμπόδιστη θέα προς τα Καζάνια και τις ψηλές κορυφές του Ολύμπου: Σκολιό, Μύτικα, Στεφάνι και Προφήτη Ηλία. Η πρόσβαση στο καταφύγιο Χριστάκη από τη διαδρομή Σαλατούρα-Πυξάρι-Κίτρος-ράχη Φλάμπουρου-Μεγάλη Γούρνα, αν και μακρύτερη, είναι προτιμότερη από την αντίστοιχη ανάβαση από το ρέμα Ξερολακκίου, ειδικά το χειμώνα, καθότι η κόψη Πυξάρι-Νάνα δεν κρατάει τόσο χιόνι.

Η ανάβαση της ράχης Πυξάρι με προορισμό την κορυφή Κίτρος ξεκινά από τη βρύση του Ντόνα (αν και ένα ψηλό όχημα μπορεί να φτάσει λίγο ψηλότερα). Στο τέλος του δασικού δρόμου μπαίνουμε σε καλό και σχετικά καλά σημασμένο μονοπάτι, σε αραιό δάσος κωνοφόρων. Στην αρχή το μονοπάτι έχει την ευχέρεια να κάνει κάποιους ελιγμούς στην πλατιά ράχη, σταδιακά όμως και καθώς αυτή στενεύει, υιοθετεί την ακμή της ράχης.

Στα 1800 μ. περίπου φτάνουμε στο καταφύγιο ανάγκης Πυξάρι, παλιό πυροφυλάκειο, χτισμένο ακριβώς πάνω στην κόψη. Η θέση έχει άπλετη θέα προς τα κατάντη.

Το μονοπάτι είναι πιο στενό και λιγότερο ορατό μετά το καταφύγιο. Περνάμε μια μικρή κορυφή (2089 μ. υψ.) και μετά ένα πιο ομαλό τμήμα, διανθισμένο με στενά λιβάδια, διατρέχουμε τη Νάνα (2285 μ. υψ.) και φτάνουμε στη ΒΑ βάση του Κίτρου. Δεν ανεβαίνουμε στην κορυφή, αλλά τραβερσάρουμε την ανατολική πλαγιά προς το Φλάμπουρο, ακολουθώντας ασαφές μονοπατάκι.

Φτάνοντας στη νότια ράχη του Κίτρου, συναντάμε τα σημάδια ενός τοπικού αγώνα τρεξίματος. Τα ακολουθούμε, στην αρχή σε βραχώδες πεδίο, σταδιακά όμως το ανάγλυφο ηρεμεί και φιλοξενεί ένα στενό μονοπάτι, που περνά από την κορυφή Φλάμπουρο και, σε ομαλό πεδίο πλέον, φτάνει στο λαιμό της Μικρής Γούρνας.

Από το λαιμό, ακολουθούμε το χωματόδρομο μέχρι τη Λάκκα Χριστάκη, όπου βρίσκουμε το διπλό καταφύγιο ανάγκης Χριστάκη. Αν και υπάρχουν λείψανα των μονοπατιών χαμηλότερα από το δρόμο, δεν αξίζει να χάσουμε δυνάμεις σε άσκοπες συντομεύσεις: ο δρόμος είναι αρκετά εξυπηρετικός και φυσικά εντελώς έρημος.

Κείμενο και φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος