Δυτικός Όλυμπος
Κατ. Χριστάκη
Κακόσκαλα
Μύτικας

Τα δύο καταφύγια ανάγκης Χριστάκη βρίσκονται στην πιο προωθημένη υψομετρικά θέση για μια γρήγορη ανάβαση στην κορυφή του Ολύμπου, το Μύτικα. Πράγματι, αν διαθέτει κανείς κατάλληλο όχημα, μπορεί να ανέβει μέχρι εδώ την προηγούμενη μέρα, προβλέποντας τη μεταφορά όλων των απαραίτητων εφοδίων, και κυρίως αρκετό νερό.

Σε συμφωνία με το γεγονός ότι η προσπέλαση των κορυφών από τη Λάκκα Χριστάκη προτιμάται από αυτούς θέλουν μια ταχύτερη και απλούστερη πρόσβαση στις κορυφές, προτείνουμε την όδευση μέσω Κακόσκαλας, όχι μόνο γιατί είναι συντομότερη, αλλά κυρίως επειδή είναι ασφαλέστερη.

Από τη Λάκκα Χριστάκη, όπου τα δύο καταφύγια ανάγκης, ανηφορίζουμε στην αρχή ομαλά μέσα σε μια ανοιχτή χλοερή κοιλάδα σε ένα υπόλειμα παλιού χωματόδρομου. Φτάνουμε σε χαρακτηριστική ύφεση, σαν μικρή δολίνη με βράχινα χείλη και συνεχίζουμε σε πιο ανηφορικό πεδίο σε καλό μονοπάτι, με πολλούς μικρούς ελιγμούς στην αρχή και πιο ανοιχτές καμπύλες στη συνέχεια. Φτάνουμε έτσι στη ράχη Σκολιό-Άγιος Αντώνης και συναντάμε την αφετηρία του Ο2, που από εδώ κατηφορίζει προς το καταφύγιο ανάγκης Μπιγκοτζίδης.

Από εδώ ξεκινάμε μια μεγάλη ανηφορική τραβέσα κάτω από την κορυφή του Σκολιού, που θα μας φέρει στην κορυφή Σκάλα. Το μονοπάτι, αρχικά καλοπατημένο διακλαδίζεται λίγο πιο πέρα: ο άνω κλάδος πάει στη Σκάλα, ο κάτω (με σήμανση Ε4) στο καταφύγιο Σπ. Αγαπητός. Μέχρι εδώ η διαδρομή συμπίπτει με το Ε4.

Συνεχίζουμε σε λιγότερο πατημένο, ανηφορικό και χωρίς συνεπή σήμανση μονοπάτι, διατρέχοντας μια μεγάλη πετροπλαγιά με σάρες, που διακόπτονται από βραχώδεις νευρώσεις.

Στη Σκάλα έχουμε την ευκαιρία να πάρουμε μια ανάσα και να αποφασίσουμε τι θα πάρουμε μαζί μας στο δύσκολο δρόμο που μας περιμένει. Πολλοί αφήνουν εδώ τα μπατόν και άλλα μη απαραίτητα υλικά, ενώ άλλοι κρύβουν σε κάποια σχισμή ολόκληρο το σακίδιο, ώστε να αντιμετωπίσουν πιο ευέλικτα τα περάσματα της κακόσκαλας. Σε κάθε περίπτωση, κατεβαίνουμε το πρώτο κάπως σαθρό λούκι και αμέσως αρχίζουμε μια κατηφορική τραβέρσα σε σταθερό βράχο. Οι δυσκολίες που θα συναντήσουμε στο πρώτο αυτό τμήμα μέχρι το σχίσμα με τον Παραμύτικα είναι αντιπροσωπευτικές της Κακόσκαλας.

Περνάμε το σχίσμα και ανηφορίζουμε στον Παραμύτικα σε σταθερό βράχο, με συνεχόμενα μικρά αναρριχητικά προβλήματα, που λύνονται εύκολα. Από την ράχη του Παραμύτικα κατεβαίνουμε σε τη βοήθεια ενός σταθερού συρματόσχοινου μέχρι το σχίσμα του Μύτικα και ξεκινάμε το τελευταίο κομμάτι, πιο εύκολο από τα προηγούμενα. Με λίγα βατά μέτρα στο τέλος, πατάμε την κορυφή της Ελλάδας.

Όλη η ανάβαση από την Κακόσκαλα είναι πολύ καλά σημασμένη με κόκκινα σημάδια σε κίτρινο φόντο, ενώ υπάρχουν και πολλές μόνιμες ασφάλειες στο βράχο, που έχουν τοποθετηθεί για ενδεχόμενη διάσωση.

Κείμενο και φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος