Εθνικά Πάρκα της Ελλάδας

Εθνικός Δρυμός Σουνίου

Το 1974, μια έκταση 42.500 στρεμμάτων που καλύπτει την παραθαλάσσια περιοχή στο Ν.Α άκρο της Αττικής, χαρακτηρίστηκε ως Εθνικός ∆ρυµός Σουνίου και οριοθετήθηκε σύµφωνα µε το Π.∆. 182/1974. Εξ' αρχής διευκρινίστηκε ότι η περιοχή του Σουνίου χαρακτηρίστηκε ως ∆ρυµός όχι τόσο για τη βιοποικιλότητά της, όσο για τη γεωλογική και µεταλλευτική ιστορία της.

Με βάση την προστατευόμενη επιφάνεια, ο Ε.Δ. Σουνίου είναι ο μικρότερος Εθνικός Δρυμός της Ελλάδας, ωστόσο η κήρυξή του συνέβαλε καθοριστικά στη διάσωση της μεγάλης ημιφυσικής αυτής περιοχής από την οικιστική λαίλαπα που σάρωσε τη Νότια Αττική, διαφυλάσσοντας την μεγάλη περιβαλλοντική και ιστορική αξία της.

Όπως όλοι οι Εθνικοί Δρυμοί της εποχής εκείνης, ο Εθνικός ∆ρυµός Σουνίου αποτελείται από έναν πυρήνα, δηλαδή μια ζώνη χαμηλότερης έντασης ανθρώπινων δραστηριοτήτων και αυστηρότερων όρων προστασίας και μια περιφερειακή ζώνη, δηλαδή έναν περιμετρικό δακτύλιο, που περιλαμβάνει οικισμούς και άλλες χρήσεις και όπου εφαρμόζονται καταλληλότεροι ρυθμιστικοί όροι.

Ο πυρήνας του Εθνικός ∆ρυµός Σουνίου περικλείει τις περιοχές: Άνω Σούνιο, Κάτω Σούνιο, Αγριλέζα, Σπιθαροπούσι και Σούριζα. Η συνολική έκταση του πυρήνα φτάνει τα 5.250 στρέµµατα.

Η περιφερειακή ζώνη περικλείει τις περιοχές: Άσπρο Λιθάρι, νησίδα Πάτροκλος, Μπότσαρη, Ανεµώνες, Νόρια, Λαγός, Έλαφος, Μπερτζέκο, Μεγάλα Πεύκα, Καµάριζα, Στεφάνι, Μαρκάτι, Συντερίνα, ∆ηµολιάκι, Χάρβαλο, Κάτω Πλάκα, Παλαιοκαµάριζα, Λουλουκούκι, Μονολίθι, Βίλλια, ∆ογάνι, ∆ιψέλιζα και Βραγόνι.

Μεγάλο μέρος της επιφάνειας του Ε.Δ. Σουνίου επικαλύπτεται με τη Ζώνη Ειδικής Προστασίας Περιοχή Λεγρενών-Νησίδα Πατρόκλου (GR3000014).

Κείμενο και φωτογραφίες: Τ. Αδαμακόπουλος