Μνημεία του Δυτικού Πηλίου

Με πλούσιους εδαφικούς και υδατικούς πόρους, εύκολες χερσαίες και θαλάσσιες επικοινωνίες, εξαιρετικό κλίμα και ευνοϊκή τοπογρφία, η περιοχή του Δυτικού Πηλίου κατοικήθηκε αδιάλειπτα από την προϊστορία μέχρι τα νεότερα χρόνια.

Οι μελετητές αναφέρουν πολλές αρχαίες και μεσαιωνικές εγκαταστάσεις, που οι περισσότερες δεν έχουν επιβεβαιωθεί ανασκαφικά, καθώς δεν έχουν εντοπιστεί ενδείξεις ή λείψανα, καθώς η συνεχής χρήση του χώρου και κυρίως η εντατική οικοδομιή δραστηριότητα ανακύκλωσε τις θέσεις και τα υλικά από εποχή σε εποχή.

Πύργοι και αρχοντικά των Λεχωνίων

Η ζώνη από την Αγριά μέχρι το Μαλάκι και ειδικότερα το ριπίδιο των Λεχωνιών είναι μια από τις πλουσιότερες σε αγροτικούς πόρους περιοχές του Πηλίου. Οι εδαφικές και κλιματικές συνθήκες και η υψομετρική κλιμάκωση επιτρέπουν την καλλιέργεια όλων των παραγωγικών δέντρων, ενώ η ήπια ακτογραμμή διευκολύνει τη μεταφορά των προϊόντων από τη θάλασσα.

Δεν είναι λοιπόν δυσεξήγητο που στη ζώνη αυτή αναφέρεται μεγάλη πυκνότητα αρχαίων και μεσαιωνικών εγκαταστάσεων και εντοπίζεται ένας αξιόλογος αριθμός οχυρωματικών και αμυντικών κτισμάτων. Χαρακτηριστικά δείγματα οχυρώσεων είναι το υστεροβυζαντινό Παλαιόκαστρο πάνω από τα Λεχώνια, ο μεσαιωνικός πύργος της Βροχιάς και οι νεότεροι πύργοι του Κοκοσλή και του Ολυμπίου, τελευταίοι επιζώντες από το απόθεμα των τουλάχιστον 60 πύργων και πυργόσπιτων της περιοχής.

Διαβάστε περισσότερα για τους πύργους των Άνω Λεχωνιών στα κεφάλαια Πύργος Κοκοσλή και Πύργος Ολυμπίου.

Τα Λεχώνια εξακολούθησαν την λαμπρή πορεία τους και μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας. Μάρτυρες της ευμάρειας και της έντονης κοινωνικής διαφοροποίησης που στήριζε ο πλούτος της περιοχής είναι το μέγαρο του Κοντού στα Άνω Λεχώνια και τα αρχοντικά των αιγυπτιωτών εμπόρων του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Λαυρεντίου και της Βυζίτσας.

Διαβάστε περισσότερα για το αρχοντικό Κοντού στο σχετικό κεφάλαιο του αφιερώματος.