Το Menalon Trail με αυτονομία

Το Menalon Trail είναι μια σειριακή πεζοπορική διαδρομή 75 περίπου χιλιομέτρων ανάμεσα στη Στεμνίτσα και τα Λαγκάδια.

Η διάσχιση του συνόλου της διαδρομή είναι μια καλή εισαγωγή στο πνεύμα των Μεγάλων Διαδρομών: πρόκειται για πολυήμερες και πολύωρες πορείες με ήπιο ρυθμό, αναμονή στο χωριό μέχρι να σταματήσει η βροχή ή για αποκατάσταση, κουβάλημα μεγάλου σακίδιου με εξοπλισμό προσεκτικά διαλεγμένο για μικρό βάρος, δείπνο, διανυκτέρευση και πρωινό στο αντίσκηνο, δύσκολη τροφοδοσία στο φτωχό μίνι-μάρκετ του χωριού, νερό στις πηγές του βουνού.

Ο αριθμός των μελών της ομάδας για να επιτευχθεί η μέγιστη συνοχή πρέπει να είναι πολύ μικρός ή τα μέλη της παρέας να μπορούν να σεβαστούν την ιδιωτικοτητα και τις προτιμήσεις των άλλων. Βασικό σημείο συνοχής της ομάδας είναι ότι η ικανοποίηση κατά τη διάρκεια των Μεγάλων Διαδρομών προέρχεται από το βαθμό ένταξης στο μονοπάτι και το τοπίο, όχι από την ταχύτητα ή κάποιο άλλο μετρητικό παράγοντα.

Ίσως ο πληρέστερος τρόπος να κάνει κανείς μια μεγάλη διαδρομή είναι να περπατήσει μόνος του ή με ένα ακόμα άτομο.

Όπως σε όλες οι Μεγάλες Διαδρομές, έτσι και στο Menalon Trail των 75 μόλις χιλιομέτρων, το πρόβλημα των δύο απομακρυσμένων σημείων εκκίνησης και προορισμού είναι ότι αν πάει κανείς με δικό του μέσον στην αφετηρία πρέπει να βρει έναν τρόπο να επιστρέψει για να το ανακτήσει. Στην περίπτωση της Γορτυνίας, ο μοναδικός τρόπος είναι το ταξί.

Μια εξίσου πρακτική - αν όχι καλύτερη - λύση είναι να αξιοποιήσει κανείς το τοπικό ΚΤΕΛ. Τα ΚΤΕΛ στην Ελλάδα έχουν πολύ πυκνό δίκτυο και εξυπηρετούν με συνεκτικό και οικονομικό τρόπο ποικίλες μετακινήσεις.

Το Μαίναλο Trail εξυπηρετείται από το ΚΤΕΛ Αρκαδίας. Το ΚΤΕΛ Αρκαδίας ξεκινάει από το σταθμό του Κηφισού στην Αθήνα για να πάει στον κεντρικό κόμβο της υπηρεσίας, την Τρίπολη. Από την Τρίπολη θα πάρουμε λεωφορείο για να πάμε στη Στεμνίτσα ή τα Λαγκάδια, ανάλογα αν θέλουμε να κάνουμε τη διαδρομή στην κανονική ή στην ανάδρομη φορά.

Συνήθως τα λεωφορεία για τα χωριά αναχωρούν γύρω στο μεσημέρι, οπότε ένα από τα 2 πρωινά δρομολόγια από Αθήνα εξυπηρετεί σχεδόν όλες τις μεταφορτώσεις (η απόσταση Αθήνα-Τρίπολη καλύπτεται σε 2ω45'). Πληροφορίες και λεπτομέρειες για τα δρομολόγια θα βρείτε είτε στο website του ΚΤΕΛ Αρκαδίας είτε με τηλεφώνημα στα πρακτορεία στην Τρίπολη ή την Αθήνα.

Το ΚΤΕΛ Αρκαδίας στην Τρίπολη έχει ένα μεγάλο σταθμό με αρκετές εξυπηρετήσεις (κατάστημα πώλησης τροφίμων, μεγάλες και καθαρές τουαλέτες κλπ) και έναν ευχάριστο χώρο αναμονής.

Στεμνίτσα-Δημητσάνα

Πρώτο, εισαγωγικό, άγριο, πανέμορφο και περιπετειώδες, το μονοπάτι στη Χαράδρα του Λούσιου είναι το ωραιότερο και πιο ενδιαφέρον σκέλος της όλης διαδρομής. Ευτυχώς η ανηφορική κατάληξη προς τη Δημητσάνα έχει μικρές κλίσεις.

Διανυκτέρευση: Στο γήπεδο της Δημητσάνας ή ακόμα καλύτερα στην Αγία Παρασκευή, 20 λεπτά μετά τη Δημητσάνα.

Δημητσάνα-Ζυγοβίστι-Ελάτη

Το μεγάλο αυτό τμήμα είναι λίγο μονότονο και κάπως κουραστικό. Πρόκειται για 2 σκέλη, που αθροίζουν 18.5 χλμ., μια απόσταση λογική για έναν εξοικειωμένο πεζοπόρο.

Υπάρχει πιθανότητα να συναντήσετε υλοτόμους κοντά στο Πλειοβούνι και κτηνοτρόφους (ή ζώα) στα Βλάχικα. Τα σκυλιά στα Βλάχικα είναι αδιάφορα.

Τα μπατόν είναι μάλλον απαραίτητα στις κατηφόρες από το Πλειοβούνι προς τα Βλάχικα, ειδικά με βαρύ σακίδιο.

Διανυκτέρευση: Το καλύτερο σημείο για στήσιμο αντίσκηνου είναι τα λιβάδια ανάμεσα στην κρήνη Παλιοχωρίου και την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής. Αν πρέπει να ανέβετε στην Ελάτη για φαγητό, μπορείτε να ξανακατέβετε και να κατασκηνώσετε στο λιβάδι δίπλα στη διακλάδωση των μονοπατιών, στα Λακκώματα. Αλλιώς, κατά μήκος του ποταμού έχει πολλά καλά σημεία. Θυμηθείτε να καλύψετε τη σκηνή με το δεύτερο ύφασμα, γιατί κοντά στον άξονα του ποταμού πέφτει υγρασία το βράδυ.

Ελάτη-Βυτίνα-Νυμφασία

Το σκέλος Ελάτη-Βυτίνα είναι ταυτόχρονα εύκολο και πολύ ευχάριστο. Κάποιες παλιές ιστορίες με τσοπανόσκυλα στο αρχαίο Μεθύδριο φαίνεται ότι δεν ισχύουν πιά. Στο δεύτερο νερόμυλο του Μυλάοντα μπορείτε να πλύνετε ρούχα στο ποτάμι ή και να δοκιμάσετε ένα (πολύ) μικρό μπανάκι.

Το καλοκαίρι, η Βυτίνα είναι το ιδεώδες χωριό για να περάσεις κανείς τις νεκρές ώρες μιας βροχερής ή ζεστής μέρας. Η αέναη και ζωηρή κίνηση στην κεντρική πλατεία είναι το καλύτερο αφυπνιστικό χάπι.

Η απόσταση Βυτίνα-Νυμφασία είναι μόλις 2 ώρες (έχει κάποια υψομετρική διαφορά ωστόσο ...) και έτσι είναι εύκολο να βρεθούμε απογευματάκι στη Νυμφασία.

Διανυκτέρευση: Τα απέραντα επίπεδα χωράφια απέναντι από το νεκροταφείο του χωριού είναι ιδιαίτερα κατάλληλα για να στήσετε σκηνή μετά από μια αργοπορημένη αναχώρηση από την ταβέρνα.

Αλλιώς, μπορείτε να ανέβετε στον Άγιο Αθανάσιο: φοβερή θέα και ηλιοβασίλεμα, μόλις 10 λεπτά από την πλατεία. Ο χώρος είναι επιπλέον περιφραγμένος και δεν θα σας ενοχλήσει κανείς και τίποτα.

Αν για κάποιο λόγο χρειαστεί, υπάρχει πολύ καλός χώρος ανάπαυσης και διανυκτέρεσυης κοντά στη Βυτίνα: κοντά στη βρύση Αρτότση υπάρχει μεγάλο εικονοστάσι και αρχή πετρόχτιστου μονοπατιού. Το μονοπάτι οδηγεί σύντομα σε κορυφή λόφου, όπου η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Στο πλάτωμα γύρω από την εκκλησία υπάρχει κρήνη με νερό και άφθονος χώρος για 1-2 δεκάδες αντίσκηνα.

Νυμφασία-Μαγούλιανα-Βαλτεσινίκο

Το πρώτο σκέλος, Ελάτη-Βυτίνα, είναι ευχάριστο, στη σκιά και αρκετά ενδιαφέρον. Η κάθοδος από την Παλιά Βυτίνα μέχρι το γεφύρι της Τζαβάραινας είναι επίσης και γρήγορη. Το τελευταίο τμήμα, η ανάβαση στη Νυμφασία, είναι και μονότονο και κουραστικό - αλλά στο χωριό μας περιμένει η ταβέρνα του Παναγόπουλου για να μας ... αποστομώσει.

Από τη Νυμφασία μέχρι τη Σφυρίδα, παρόλη την υψομετρική διαφορά, δεν θα βορούμε πολύ αντίσταση. Πιο κουραστικό είναι το επόμενο τμήμα μέσα στο ελατοδάσος, μέχρι το δρομάκι του Γάβρου. Μετά είναι περίπατος μέχρι τα Μαγούλιανα.

Το σκέλος Μαγούλιανα-Βαλτεσινίκο είναι ήπιο και σκιερό, αν και το τοπίο στην Ποταμιά είναι αρκετά μονότονο.

Διανυκτέρευση: Υπάρχουν ωραία και δροσερά λιβάδια λίγο πριν το Βαλτεσινίκο. Αν ανεβείτε για δείπνο στο χωριό: ωραίο σημείο στο δυτικό άκρο του πάνω περιμετρικού δρόμου, δίπλα σε μεγάλη λαμαρινένια δεξαμενή. Βέβαια, τον Αύγουστο, εδώ κάνει βόλτα η νεολαία του χωριού, αλλά τους άλλους μήνες δεν θα δείτε κανέναν. Στη στροφή του ασφάλτου υπάρχει μεγάλη κρήνη με άφθονο νερό.

Βαλτεσινίκο-Λαγκάδια

Το τελευταίο αυτό σκέλος είναι μεγάλο αλλά όχι επίπονο. Μετά το ανηφορικό τμήμα από το Βαλτεσινίκο προς την Αγία Τριάδα, ακολουθεί ένα μεγάλο ήπιο κομμάτι μέχρι το διάσελο της Τσαπουρνιάς.

Από την Τσαπουρνιά, το νέο μονοπάτι μέχρι το Γριλά είναι κάπως κουραστικό, αλλά ευτυχώς καλά σημεδεμένο. Η πορεία από το Γριλά μέχρι τα Λαγκάδια θα ήταν μια υπέροχη θριαμβευτική κάθοδος αν το τελευταίο μονοπάτι δεν είχε πνιγεί στα σπάρτα.

Διανυκτέρευση: Αν για κάποιο λόγο χρειαστεί, κοντά στην πηγή Γριάς Λιθάρι υπάρχουν αρκετά μικρά πλατώματα για κατασκήνωση. Τελευταία ζώνη κατάλληλη για στήσιμο σκηνής είναι το Πανόραμα Δραΐνας (αλλά δεν υπάρχει νερό).

Πρακτικά θέματα

Τρόφιμα: Διατηρούνται άριστα τα παστέλια, (μελικούνι !), ξηροί καρποί, ψωμάκια με τόνο σε φάκελο, ελιές, παξιμάδια. Μέσα στη μέρα : αλλαντικά, τυρί, ψωμί.

Εστιατόρια/ταβέρνες στα χωριά: Η Στεμνίτσα έχει αρκετές προτάσεις, η Δημητσάνα και η Βυτίνα πολλές, η Ελάτη μόνο μία και μάλλον σφιχτή, τα Μαγούλιανα 1-2 καλές, η Νυμφασία μία πολύ καλή, το Βαλτεσινίκο 2 ισχυρές, τα Λαγκάδια πληθώρα.

Φωτογραφία: Με κινητό ή μηχανή ? Ξέροντας ότι το κινητό καλύπτει το 90% των αναμνηστικών φωτογραφιών με μηδένική επιβάρυνση όγκου, πρέπει να έχουμε επίσης υπόψην ότι με κύρια μειονεκτήματα το μικρό αισθητήρα και την έλλειψη οφθαλμοσκοπίου, το κινητό δεν έχει την ευελιξία και τις δυνατότητες μιας κανονικής μηχανής. Συνεπώς αν θέλετε υψηλή ποιοτητα σκεφτείτε μια μικρή mirrorless μηχανή, που είναι ταυτόχρονα ελαφριά και πολυπλευρη, όπως η Canon M6II, οι περισσότερες Fujifilm και Olympus, η σειρά 6000 της Sony κλπ.

Ανασυγκρότηση στα χωριά: απαραίτητη η επίσκεψη της τουαλέτας για τοπικό πλύσιμο, αλλαγή εσώρουχων και λίγες πινελιές υγιεινής. Μην μείνετε με ιδρωμένα ρούχα και κυρίως εσώρουχα. Λύστε αμέσως τις μπότες και φορέστε τις χαλαρά για να αναπνεύσουν τα πόδια.

Οι πηγές

Οι βάσιμες πηγές είναι:

• Στεμνίτσα-Δημητσάνα: η κρήνη στον περίβολο της μονής Προδρόμου, η βρύση στο κέντρο της μονής Φιλοσόφου, οι μεγάλες πηγές κάτω από το Μουσείο Υδροκίνησης (αλλά τρέχουν στο έδαφος), η βρύση στο Παλιοχώρι (λίγο εκτός διαδρομής).
• Δημητσάνα-Ζυγοβίστι: δεν υπάρχουν πηγές στη διαδρομή. Πολλές κρήνες και βρύσες στη Δημητσάνα και το Ζυγοβίστι.
• Ζυγοβίστι-Ελάτη: Πίσω Βρύση στο Ζυγοβίστι, κρήνη στον Αγιώργη, υδρομάστευση στους Μπουρνιάδες, πηγή Μπουρμπουλίστρα, μεγάλη κρήνη στο Παλαιοχώρι, πηγή Λακκώματα. Η Κοσκίτσα δεν έχει πλέον νερό και το Πλειονέρι είναι πολύ εκτός διαδρομής.
• Ελάτη-Βυτίνα: Λακκώματα, κρήνη Πυργακίου, κρήνη Αρτότση. Από τις πηγές Μεθυδρίου δεν μπορείτε να πάρετε νερό. Το νερό του Μυλάοντα είναι προφανώς καθαρό για μαγείρεμα και πλύσιμο, αλλά όχι για πόσιμο.
• Βυτίνα-Νυμφασία: Η πηγή Βρυσούλα δεν έχει πλέον νερό. Στη γεφύρι της Τζαβάραινας, το νερό του Μυλάοντα (όταν έχει νερό ...) δεν είναι πόσιμο.
• Νυμφασία-Μαγούλιανα: Η πηγή Γάβρος δεν τρέχει πλέον νερό (αλλά μπορείτε να πάρετε μέσα από το σπιτάκι της υδρομάστευσης). Νερό θα βρείτε στη μονή Κερνίτσας (στο περεκκλήσι) και στη Σφυρίδα.
• Μαγούλιανα-Βαλτεσινίκο: Η πηγή Κορφοξυλιά δεν τρέχει ελεύθερα (πιθανόν να μπορείτε να πάρετε νερό από το σπιτάκι της γεώτρησης). Νερό στην κρήνη του Μαλικά, μέσα στο Βαλτεσινίκο.
• Βαλτεσινίκο-Λαγκάδια: Η Κρύα Βρύση είναι λίγο εκτός διαδρομής, έχει ωστόσο πολύ νερό όλο το χρόνο. Η πηγή Κούμπλιζα σταλάζει, αλλά δεν μπορούμε να πάρουμε νερό. Η Καρβουνόβρυση έχει νερό μέχρι και τον Αύγουστο, αλλά ουσιαστικά ρέει μέσα στη ρεματιά. Η πιο βάσιμη πηγή επί της διαδρομής είναι η Γριάς Λιθάρι (και της Αγίας Τριάδας, εκτός διαδρομής). Δυο-τρεις μικρές αναβλύσεις στη διαδρομή δεν μπορούν να δώσουν πόσιμο νερό.

Με αντίσκηνο

Κατάλληλα σημεία για να στηθεί ένα αντίσκηνο υπάρχουν παντού. Φυσικά προτιμούμε τις θέσεις κοντά σε πηγές ή βρύσες. Σε κάθε περίπτωση: δεν αφήνουμε σκουπίδια ή άλλους ρύπους (τουαλέτα στα καφέ και τα εστιατόρια).

Το αντίσκηνο πρέπει να είναι όσο το δυνατόν μικρότερο και ελαφρύτερο, ειδικά αν είναι κανείς μόνος του. Αν έχουμε εξαρχής σχεδιάσει να κοινηθούμε κοντά στα χωριά ή σε ξωκλήσια, μπορούμε να βασιστουμε στην κάλυψη ενός υποστέγου για την περίπτωση κακοκαιρίας και να μην πάρουμε το εξωτερικό κάλυμα της σκηνής.

Ιδανική σκηνή για την Ελλάδα, πρακτικά για όλες τις εποχές, είναι η hubba hubba της MSR (στις φωτογραφίες ...). Ανάλογα αντίσκηνα έχουν όλες σχεδόν οι εταιρίες, με πιο κοντινό σε μέγεθος και βάρος την αντίστοιχη πρόταση της Decathlon.